واژه “پروبیوتیک” برای اولین بار در سال 1965 توسط لیلی و استیل ول به منظور توصیف مواد ترشح شده توسط یک ارگانیسم که موجب تحریک رشد موجود دیگر می‌شوند، استفاده شد. مارتو و همکارانش در سال 2002 “پروبیوتیک” را به عنوان “فرآورده‌های میکروبی یا اجزای سلول‌های میکروبی که تأثیر مفیدی بر سلامت و تندرستی دارند” تعریف کرد.
پوست نرمال انسان می‌تواند طیف وسیعی از مواد شیمیایی ضدمیکروبی تولید کند که نقش مهمی در از بین بردن عوامل بیماری‌زای (پاتوژن‌ها) بالقوه پوستی دارند.
معمولاً به باکتری‌ها به عنوان چیزی که شما را بیمار می‌کند، با دید منفی، نگریسته می‌شود. با این حال، شما دائماً دو نوع باکتری در بدن خود دارید، باکتری‌های خوب و باکتری‌های بد. پروبیوتیک‌ها ترکیبی از باکتری‌های مفید زنده و یا مخمرهایی هستند که به طور طبیعی در بدن شما زندگی می‌کنند. این میکرواُرگانیسم‌ها منجر به حفظ سلامت بدن و عملکرد خوب آن می‌شوند و در بسیاری موارد، از جمله مبارزه با باکتری‌های بد، به شما کمک می‌کنند، تا احساس بهتری داشته باشید.

واژه “پروبیوتیک” برای اولین بار در سال 1965 توسط لیلی و استیل ول به منظور توصیف مواد ترشح شده توسط یک ارگانیسم که موجب تحریک رشد موجود دیگر می‌شوند، استفاده شد. مارتو و همکارانش در سال 2002 “پروبیوتیک” را به عنوان “فرآورده‌های میکروبی یا اجزای سلول‌های میکروبی که تأثیر مفیدی بر سلامت و تندرستی دارند” تعریف کرد.
پوست نرمال انسان می‌تواند طیف وسیعی از مواد شیمیایی ضدمیکروبی تولید کند که نقش مهمی در از بین بردن عوامل بیماری‌زای (پاتوژن‌ها) بالقوه پوستی دارند.